Zmierzch lata

Bór nici wąskie palce i krosna wierności
oczekiwania ciemne flukta
więc przy mnie bądź pamięci krucha
udziel swej nieskończoności

Słabe światło sumienia stuk jednostajny
odmierza lata wyspy wieki
by wreszcie przenieść na brzeg niedaleki
czółno i wątek osnowy i całun

Z. Herbert

Przynajmniej powialo odrobine swiezoscia!:)

Coz za zastoj...brak inwencji...natchnienia. Szukam inspiracji, ale nic do mnie nie przemawia. Mam jednak nadzieje, ze choc ten wpis zmobilizuje mnie do pracy...